Labioplastyka – moda czy konieczność?

Wśród zabiegów ginekologii estetycznej popularność zyskuje labioplastyka. Skuteczność tego zabiegu potwierdzają liczne, zadowolone pacjentki. Jest to zabieg, który może być wykonany ze względów estetycznych lub zdrowotnych. Niezależnie od celu, jaki zamierza się osiągnąć, warto dowiedzieć się, jakie korzyści zapewnia labioplastyka oraz jakie są przeciwwskazania do jej wykonania.

Efekty labioplastyki

Labioplastyka to zabieg, w którego czasie zmniejsza się wargi sromowe większe lub mniejsze. Dla kobiet, które czują się niekomfortowo z powodu warg sromowych o znacznych rozmiarach, rozwiązaniem jest labioplastyka. Skuteczność zabiegu zmniejszającego oraz modelującego oceniana jest pozytywnie.

Obcięcie nadmiaru tkanki przyczynia się nie tylko do poprawy wyglądu, ale i do zwiększenia komfortu fizycznego kobiety lub poprawy stanu zdrowia. Zmniejszone wargi sromowe nie ocierają się o ubranie, więc znika problem otarć, podrażnień, obrzęków czy stanów zapalnych. Wpływa to bezpośrednio na zniwelowanie bólu i ograniczenie lub wyeliminowanie występowania infekcji intymnych. Za sprawą labioplastyki możliwe jest także wyrównanie niesymetrycznych warg sromowych.

Labioplastyka: przeciwwskazania i ryzyko

Chociaż labioplastyka jest coraz powszechniej przeprowadzanym zabiegiem, nie każda kobieta może się mu poddać. Czynnikami wykluczającymi są: ciąża, infekcje intymne, cukrzyca, nowotwory, zaburzenia krzepnięcia krwi, miesiączka. Jak w przypadku każdego zabiegu chirurgicznego lub laserowego istnieje ryzyko wystąpienia powikłań. Najczęściej występującymi są ból i opuchlizna. Może nastąpić uszkodzenie zakończeń nerwowych.

Czas gojenia zależy od tego, jakim sposobem wykonywana jest labioplastyka. Skuteczność zabiegu można zauważyć po całkowitym wygojeniu. Rany po zabiegu chirurgicznym goją się dłużej niż w przypadku użycia lasera. Zaleca się, aby przez 1–2 tygodnie po zabiegu oszczędzać siły, nie przemęczać się, uważać, aby nie podrażnić okolic intymnych. Powrót do aktywności seksualnej jest możliwy po zagojeniu ran, nie wcześniej niż po miesiącu od zabiegu.