Rewizyjna korekcja nosa- kiedy potrzebna?

Nos to przede wszystkim składowa układu oddechowego. Jednak ze względu na swoje centralne położenie na ludzkiej twarzy pełni również ważną rolę estetyczną. Zgrabny, nieprzykuwający uwagi dodaje punkty do atrakcyjności. Natomiast garbaty, zniekształcony, zbyt duży staje się powodem męczących kompleksów. Z tego powodu od wielu lat obserwujemy stałe zainteresowanie operacjami korekcji wyglądu nosa. Według analiz, w 2018 roku przeprowadzono aż 726 907 operacji rinoplastyki! Może się jednak okazać, że po wykonaniu pierwszej operacji, konieczne będzie poddanie się następnej, tak zwanej rewizyjnej korekcji nosa. Kiedy istnieje ryzyko wystąpienia takiej sytuacji?

Budowa nosa

Nos stanowi pierwszą drogę przepływu powietrza w procesie oddychania oraz stanowi narząd ważny podczas odbierania bodźców zapachowych. Powietrze przechodzące przez nos zostaje ocieplone, nawilżone i oczyszczone. Ma kształt trójściennej piramidy, której podstawę tworzą kości, chrząstki oraz łącznotkankowa błona włóknista.

Korekcja defektów budowy nosa

Wyróżniamy operacje nosa chrzęstnego, kiedy korekcji poddawana jest dolna połowa nosa, oraz operacje nosa kostnego, kiedy to najczęściej modeluje się cały nos. Dzięki tym zabiegom można zniwelować praktycznie, każdy defekt budowy nosa. Krzywa przegroda nosowa, garb, nierówności na grzbiecie, nieproporcjonalnie duży nos to nie wszystkie wskazania do tych operacji. Wykonuje się je również u osób ze zbyt długim lub szerokim nosem, porozszczepowym zniekształceniem i innymi wadami wrodzonymi, a także ze zbyt dużą lub opadającą końcówką nosa.

Rewizyjna korekcja nosa- kiedy potrzebna?

Powtórna korekta nosa to procedura chirurgiczna, pozwalająca na poprawę wyglądu lub funkcji nosa po wcześniejszej ingerencji chirurgicznej. Rekomendowana jest w sytuacji powstania zniekształceń, powodujących brak satysfakcji pacjenta. Wykonuje się ją również w sytuacji pooperacyjnego upośledzenia spełniania funkcji oddechowych lub węchowych przez zoperowany narząd.

Chociaż schemat zabiegu jest podobny u wielu osób, to jednak każda operacja przebiega w sposób nieco odmienny, dopasowany do problemów i predyspozycji danego pacjenta. Nie każdą reakcję pacjenta, ewentualne powikłania i przebieg regeneracji można przewidzieć. Istnieje na przykład możliwość wystąpienia nadmiernego rozrostu tkanki łącznej w trakcie gojenia. Powstała w ten sposób blizna może znacząco utrudniać oddychanie. Również chirurg plastyk może w trakcie zabiegu usunąć nadmierną ilość tkanki budującej nos, a w ten sposób doprowadzić do zapadnięcia się skrzydełek lub czubka nosa.

Najczęstszymi zniekształceniami, do których dochodzi podczas nieudanych operacji nosa są: nadmierna korekta grzbietu, nos „papuzi” lub „ptasi” oraz nos „kaczy”.

Nieprzestrzeganie zaleceń lekarskich

Szkielet chrzęstno- kostny nosa jest niezwykle delikatny. Jego naruszenie podczas operacji, wiąże się z koniecznością przestrzegania szeregu pozabiegowych zaleceń lekarskich. Mają one na celu zapewnienie prawidłowego przebiegu regeneracji uszkodzonych tkanek oraz zminimalizowanie ryzyka wystąpienia ewentualnych powikłań. Najczęstsze powikłania po operacji plastycznej nosa mają charakter tymczasowy i ograniczają się do występowania krwawień, obrzęków, zaburzeń czucia lub zasinień.

Jednak bardziej poważne powikłania pooperacyjne oraz niewłaściwa pielęgnacja nosa bezpośrednio po zabiegu, mogą być przyczyną uzyskania niezadowalającego efektu wykonanej korekcji. Stan zapalny w obrębie rany, uraz na wczesnym etapie gojenia mogą znacząco wpłynąć na efekt końcowy zabiegu.

Przebieg powtórnej korekcji nosa

W przypadku rinoplastyki, oceny ostatecznych rezultatów dokonuje się nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od operacji pierwotnej. Jest to minimalny czas konieczny do zakończenia procesów regeneracyjnych. Wtedy też specjalista chirurgii może podjąć decyzję o konieczności przeprowadzenia rewizyjnej korekcji nosa.

Przygotowanie się do operacji jest identyczne jak w przypadku pierwszorazowej plastyki nosa. Jednak sama operacja może trwać dłużej niż pierwotna (nawet do pięciu godzin). Jest to związane z powstałymi bliznami i zrostami po pierwszej interwencji chirurgicznej. Utrudniają one chirurgowi przeprowadzenie zabiegu, zwłaszcza jeśli nie chce on pozostawić znacznie widocznych śladów po wtórej korekcji. Podczas zabiegu ponownej korekty nosa może być wymagane przeszczepianie chrząstki, czasami również jego powięzi. Przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym i wymaga około dwutygodniowego okresu rekonwalescencji. Jej efektem jest skorygowanie wyraźnych niedoskonałości po pierwszej operacji, nadanie nosowi pożądanego kształtu i zadbanie o to, by spełniał bez zarzutu swoje funkcje.

Warto dodać, że w przypadku konieczności wykonania niewielkich poprawek, rewizyjną korekcję nosa można w pierwszej kolejności poprzedzić poprawą defektu za pomocą ostrzyknięć preparatem kwasu hialuronowego. Takie postępowanie może okazać się bowiem wystarczające.