Blog

Kanon piękna kiedyś i dziś – 100 lat kobiecych piękności

Moda to nie tylko ubrania czy makijaż, ale również zmieniające się od dawien dawna kanony piękna kobiecego ciala. Postrzeganie kobiecego ciała jest ściśle związane z poczuciem estetyki kształtowanym poprzez czasy, w jakich żyjemy, oraz kulturę, w jakiej zostaliśmy wychowani. Zarówno ascetyczne, średniowieczne, pozbawione erotyzmu kobiety, jak i okrągłe, rubensowskie kształty, są jedynie ikonami danej kultury. Nie można przy tym nie wziąć pod uwagę faktu, że kanon piękna kiedyś i dziś ma wpływ również na psychologiczne własności poczucia kobiecości, które to często są ofiarami kompleksów. Warto zatem dowiedzieć się, jak zmieniał sie kanon piękna na przestrzeni nie wieków, ale minionych 100 lat.

Przełom XIX i XX wieku – talia osy

Moda na tzw. “dziewczynę Gibsona” zapanowała na przełomie XIX i XX wieku. W tym czasie ideałem kobiecego piękna była dziewczyna z wąską talią osy oraz dużym biustem. Ten obraz kobiecego ciała został stworzony przez amerykańskiego rysownika Charlesa Dana Gibsona, na którego cześć nazwano właścicielki takiego typu urody. Głównym atrybutem był gorset, który nadawał ciału kształt przypominający klepsydrę.

Lata 20. – moda na chłopczycę

Po dwudziestoletniej popularności gorsetów, kobiety postanowiły dać więcej wolności swojemu ciału. Kanonem piękna stały się zatem proste sukienki, nie podkreślające zanadto kobiecych krągłości. Wtedy też zaczęła się kształtować moda na tzw. “chłopczycę|. Dzięki niejakiemu wyzwoleniu się z ówczesnym ram społecznych, kobiety zaczęły tym samym popularyzować styl szalonych lat dwudziestych.

Lata 30. – zwrot ku atrakcyjności

Kanon piękna kiedyś i dziś zmieniał się nie tylko szybko, ale również gwałtownie. Już w latach 30. ubiegłego wieku powróciła bowiem moda na pokreślanie kobiecych kształtów. To właśnie w tym okresie ciałem przypominającym klepsydrę zaczęły chwalić się amerykańskie gwiazdy filmowe takie jak Jean Harlow. Idealna kobieca sylwetka powinna mieć krągłe biodra, wydatne piersi, ale również wąską, zarysowaną talię.

Lata 40. – prosto, lecz z klasą

Podczas wojny, ze względu na znaczny niedór dób i materiałów, ale również wygodę. kobiety zaczęły stawiać się zwolenniczkami bardzo prostych i praktycznych strojów. Kanon piękna opierał sie zatem na kobiecie seksownej, ale nie zmuszanej do ubierania wytrawnych strojów.

Lata 50. – wyrafininowanie i kobiecość

W połowie XX wieku ponownie zwyciężyły kształty klepsydry. W modzie górowały długie odsłonięte nogi, duże piersi, wąska talia i szerokie biodra. Niezrównana Marilyn Monroe była symbolem seksu właśnie w tym czasie. Można powiedzieć, że kanon piękna tamtego okresu osiągnął szczyt związany z seksualnością kobiecego ciala.

Lata 60. – szczupły kanon piękna

W tym czasie chudość sylwetek kobiecych zastąpiła formę żeńskiego i krągłego ciała. Wzorem i ikoną stylu stała się legendarna modelka Twiggy.

Lata 70. – zdrowie i sport

Kanon piękna kiedyś i dziś opierał się na trendach społecznych ówczesnego czasu. W latach 70. królowała moda na szerokie ramiona, wąską talię i biodra. Górował gimnastyczny wygląd z minimalnym lub „naturalnym” makijażem.

Lata 80. – królowe aerobiku

Któż z nas nie zna amerykańskiej mody aerobiku i joggingu, która na dobre zawładnęła dekadą lat 80.? W tym czasie kanon piękna opierał się na szczupłych i wysportowanych kobietach z długimi nogami.

Kanon piękna kiedyś i dziś: lata 90.

Heroina chic – tak nazywa się era, w której modne stały się chude i blade ciała. Ikoną stylu stała się Kate Moss, która swoim wysokim wzrostem i bardzo szczupłym ciałem idealnie wpasowała się w tę modę. Ostatecznie uznano, że taki wygląd nie jest dobry dla zdrowia.

XXI wiek – moda na sport

Wysoka, chuda, długonoga modelka z dużymi piersiami, długimi włosami i stonowanym ciałem – to jest ideał kobiety z 2000 roku. Tutaj kanonem piękna stało się podkreślanie takiego ciała w skąpym bikini.

Podsumowanie

Nie trzeba nawet daleko wybiegać w przyszłość, aby wyraźnie zauważyć znaczne zmiany w kanonie piękna kobiecego ciała. Sto lat mody pozwala nie tylko na krytyczne spojrzenie na obowiązujące w danym czasie trendy, ale również na zauważenie znacznej dynamiki zmian, które miały miejsce.